Ο ισοσκελής σταυρός συμβολίζει την σύνδεση, συνάφεια, αλληλεξάρτιση της οριζόντιας υλικής με την κάθετη πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου. Το σημείο συνάντησης και επικοινωνίας των δύο αυτών αξόνων διαταράσσεται από το συναίσθημα του φόβου(κέντρο της καρδιάς).
Εκφράσεις όπως ‘‘παρέλυσα από το φόβο μου’’, ‘‘μου κόπηκαν τα πόδια ή τα ήπατα’’, ‘‘δεν έχει φόβο να συμβεί …..’’(δεν διατρέχει κίνδυνο να...) δείχνουν ακριβώς τι συμβαίνει όταν φοβάμαι: Παραλύω και νοιώθω κίνδυνο.
Βιώνω το καταθλιπτικό συναίσθημα του κινδύνου και τρέπομαι σε φυγή, νοιώθω χωρίς ελπίδα.
Όταν φοβάμαι σταματώ να ζω. Το κέντρο των συναισθημάτων μου παγώνει, δεν επιτρέπει την ροή ενέργειας από το νοητικό προς το επιθυμητικό κέντρο ( στη φυσιολογική ροή κάθε σκέψη γεννά συναίσθημα και ανάλογη επιθυμία–δράση). Στο μεν νοητικό κέντρο, διακόπτεται η εισχώρηση νέων ιδεών και σκέψεων οπότε η λειτουργία του κέντρου επανατροφοδοτεί σε ένα φαύλο κύκλο μόνο τον φόβο μεγενθύνοντας τον, ενώ στο επιθυμητικό κέντρο, χωρίς νέες σκέψεις και συναισθήματα δεν γεννιέται νέα επιθυμία και κατά συνέπεια νέα δράση. Κυριολεκτικά σταματώ να ζω.
Όταν η υλική μου φύση διακόπτει μέσω του φόβου την επικοινωνία της με το πνεύμα, στην ουσία αδυνατώ να δώσω θετικό νόημα σε ό,τι αρνητικό, περιοριστικό, δύσκολο μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα στη ζωή μου και να συμφιλιωθώ μαζί του. Εύκολα θα αναρωτηθεί κανείς πως μπορώ να δώσω θετικό νόημα σε αρνητικά πράγματα. Επειδή στο γήινο σχολείο ο άνθρωπος εξελίσσεται μέσω των εμποδίων και προκλήσεων, το θετικό νόημα εδώ σημαίνει το προσωπικό μήνυμα αλήθειας, τον λόγο για τον οποίο το αρνητικό γεγονός της ζωής με εξυπηρετεί να μάθω καλύτερα κάτι για μένα, τον σκοπό μου, το ποιος είμαι και προς τα που πρέπει να πάω, το ωφέλιμο και το βλαβερό.
Στην αγκαλιά του φόβου πάω αντίθετα στη ροή της ζωής που μετακινείται συνεχώς προς την αλλαγή και την νέα εμπειρία και πιστεύω ότι αυτό που με φοβίζει προβλέπεται οπωσδήποτε για μένα, θα συμβεί πάσει θυσία(οπότε καλύτερα να μην ζήσω, να μην βγω από το σπίτι μου αφού θα πάθω ξανά ό,τι μου συνέβη παλαιότερα).
Ο φόβος δεν μπορεί να θεραπευτεί οριστικά με θετικές δηλώσεις και προσπάθεια καλλιέργειας θάρρους, ασφάλειας, χαράς, κτλ.
Ο φόβος θεραπεύεται μόνο όταν αποφασίσω να τον κοιτάξω κατάματα, να τον κάνω τον πιο καλό μου φίλο και να επικοινωνήσω μαζί του για να βρω το μήνυμα του. Τότε αποδέχομαι την ιστορία μου, το ποιος είμαι και τι μου έχει συμβεί και ανοίγει ο δρόμος για αλλαγές. Δεν μπορώ να αλλάξω κάτι που δεν είναι δικό μου.
Comments